Του Κώστα Βαξεβάνη
Επαγγελματίες «ναιμεναλλάδες» και στρογγυλοποιοί αναλαμβάνουν να σπείρουν μετριοπάθεια, εξυπηρετώντας το σύστημα από το οποίο προέρχονται ή με το οποίο διατηρούν φιλικές (και όχι μόνο) σχέσεις. Δεν θέλουν την πολιτική ομαλότητα που επικαλούνται, αλλά τη δική τους ησυχία
Ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι αυτοί νομικό καμάρι. Η κατεστραμμένη χώρα βρίσκεται μπροστά σε αυτούς που ως κοινοί ποινικοί την πούλησαν στη Novartis και σε πολλές ακόμη Novartis, η κοινή γνώμη απαιτεί να μάθει ποιος έκανε τι σ’ αυτό το τεράστιο σκάνδαλο και υπάρχουν αυτοί που με ζήλο μετατρέπουν κάθε πολιτικό θέμα σε νομικό. Δεν αναφέρομαι στην πλευρά των κατηγορουμένων, οι οποίοι έχουν δικαίωμα να πουν ακόμη και ψέματα για να σωθούν. Αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν την ευθύνη και τη λαϊκή εντολή να ξεκαθαρίσουν μια για πάντα με τη διαφθορά, αλλά αναπαράγουν αναποφασιστικότητα μέσα από νομοαναλύσεις και νομοξεχειλώματα, που μετατρέπουν την κυβέρνηση σε λέσχη «ορθοπολιτικής» ανάλυσης και νομολάγνας μετριοπάθειας.
Δεν πρόκειται για σεβασμό και τήρηση της νομιμότητας, αλλά για συνέχιση του δρόμου που χάραξαν Βενιζέλος και Αθανασίου και με τον οποίο φτάνεις στη συγκάλυψη μέσα από νομικά τερτίπια και απαλλακτικές νομοπαρασκευές που εμφανίζονται σαν να έχουν στραμμένο το βλέμμα στη νομική τέχνη αλλά κανένας δεν ξέρει πού ακριβώς έχουν το χέρι.
Ποιο είναι το ένα και μοναδικό πολιτικό θέμα; Αν η κυβέρνηση θα αποδείξει ότι έχει ως σκοπό το ξεβρόμισμα της χώρας, την τιμωρία των ενόχων και την ενημέρωση της κοινής γνώμης για όσα έχουν συμβεί. Αυτές τις μέρες το πολιτικό ερώτημα όπως διατυπώνεται στους δρόμους και στα σπίτια των Ελλήνων είναι «αν θα μπει κανένας φυλακή». Νομικό θέμα δεν υπάρχει, απλώς εφευρίσκεται. Και είναι φυσικό να εφευρίσκεται από τον Αδωνη με την πανηγυρική δήλωση «τα αδικήματα έχουν παραγραφεί», γιατί όμως να δημιουργείται από ανθρώπους στην κυβέρνηση; Τι τους κάνει να κάνουν τον συνήγορο όχι του διαβόλου, αλλά αυτού του ίδιου του Αδωνη; Η κυβέρνηση έχει μοναδική υποχρέωση να οδηγήσει την υπόθεση Novartis και τους εμπλεκόμενους σ’ αυτήν εκεί όπου το σύνταγμα προβλέπει, στην προανακριτική επιτροπή. Αν αντί αυτού επιλέγει να νομικίζει, έχει μάλλον στρεβλώσει την εντολή από αυτούς που την ψήφισαν.
Από την ανάληψη της εξουσίας, ή μάλλον της διακυβέρνησης, η κυβέρνηση χωρίς να το αντιλαμβάνεται βρίσκεται υπό ένα συνεχές μπούλινγκ από ανθρώπους του παλιού συστήματος που της πουλάνε τεχνογνωσία και υψηλό προβληματισμό και οι οποίοι αντί να εφαρμόσουν τις πολιτικές αποφάσεις ως τεχνοκράτες, προσπαθούν να τις ορίσουν. Επειδή δεν έχουν όμως τη δυνατότητα, αν οι όροι είναι πολιτικοί, μεταστρέφουν την πολιτική και τους προβληματισμούς της, την εκφυλίζουν πολλές φορές σε τυπολατρία και απολογία, σε συμβουλές φόβου και κινδυνολογία. Στην κινδυνολογία των ημερών «η κυβέρνηση κινδυνεύει από ένα νέο ’89». Δεν μπαίνουν στον κόπο φυσικά να αναλύσουν τι εννοούν. Η υπόθεση Κοσκωτά δεν έχει καμία σχέση με όσα γίνονται ούτε φυσικά τα πρόσωπα και οι ιστορικές συνθήκες. Σήμερα ο κόσμος βγαίνει από τρία μνημόνια, συνεχή εξευτελισμό και ισοπέδωση και θέλει να μάθει ποιος έφταιξε. Τόσο απλό. Στις δύο δε πλευρές της αντιπαράθεσης δεν βρίσκονται τα δύο διεφθαρμένα κόμματα του άλλοτε κραταιού γαλαζοπράσινου δικομματισμού, αλλά η διαπλοκή από τη μια πλευρά και από την άλλη όσοι δεν έχουν λόγο να χρεωθούν τίποτε ούτε ευθύνονται για κάτι.
Περιέργως, οι πρακτικές αυτές περιστρέφονται γύρω από τις λειτουργίες της Βουλής, στην οποία δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από τότε που η κυβέρνηση Σημίτη ή Σαμαρά συρτάρωνε δικογραφίες για υπουργούς που έφταναν από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Το «σύστημα» έχει διατηρήσει όλες τις παλιές παραδοσιακές πρακτικές, κάνοντάς τες να έχουν ισχύ κανονισμού της Βουλής. Η λύση δεν είναι η αποδοχή τους, αλλά η ανατροπή τους. Τίποτε δεν πρέπει να ισχύει μόνο και μόνο επειδή ίσχυε έως σήμερα.
Αποτέλεσμα αυτών των αντιλήψεων είναι οι αποφάσεις της επιτροπής πόθεν ἐσχες της Βουλής για «αθώωση» του Στουρνάρα στην υπόθεση του πόθεν έσχες, όπως και νωρίτερα της Μαρέβας Μητσοτάκη. Με αυθαιρεσίες και νομικές ακροβασίες τούς βγάζουν λάδι, ενώ αρνούνται να δημοσιοποιήσουν ποιους ελέγχους έκαναν. Να το πω λαϊκά. Το Documento αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, ότι ο Στουρνάρας είχε αδήλωτη πισίνα 107 τετραγωνικών μέτρων, για την οποία, όταν δηλώθηκε, δήλωσε κόστος κατασκευής 4.500 ευρώ. Εκανε λοιπόν τον έλεγχο η επιτροπή και αποφάσισε ότι τόσο πλήρωσε ο Στουρνάρας για μια πισίνα πραγματικής αξίας 150.000 ευρώ;
Οταν η επιτροπή αθώωσε τη Μαρέβα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ήρθαν για να τη ρεζιλέψουν τα Paradise Papers. Τώρα που απάλλαξε τον Στουρνάρα, το FBI που ψάχνει την οικογένεια Στουρνάρα για μαύρο χρήμα και χρηματισμό στην υπόθεση Novartis φαίνεται να έχει άλλη άποψη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα θεσμικά όργανα δεν υπηρετούν καμιά νομιμότητα. Απλώς χρησιμοποιούν τον νόμο για να αμνηστεύσουν και να καλύψουν.
Είναι επίσης προφανές ότι λειτουργούν έτσι γιατί κάποιοι τους καλύπτουν. Και είναι γνωστοί. Επαγγελματίες «ναιμεναλλάδες» και στρογγυλοποιοί αναλαμβάνουν να σπείρουν μετριοπάθεια, εξυπηρετώντας το σύστημα από το οποίο προέρχονται ή με το οποίο διατηρούν φιλικές (και όχι μόνο) σχέσεις. Δεν θέλουν την πολιτική ομαλότητα που επικαλούνται, αλλά τη δική τους ησυχία. Η ομαλότητα θα προκύψει μόνο με την αποδυνάμωση της διαφθοράς. Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, δεν είναι ούτε θύματα κάποιας ρεφορμιστικής αυταπάτης. Είναι οπαδοί της «παρένθεσης ΣΥΡΙΖΑ» καίτοι ενταγμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή ποτέ δεν πίστεψαν στη ριζοσπαστική αλλαγή, κρίνοντας από τον ράθυμο και δειλό πολιτικά εαυτό τους, είναι βέβαιοι ότι θα επέλθει γρήγορα η επόμενη μέρα μετά την «παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ». Ετοιμάζονται λοιπόν γι’ αυτήν, φροντίζοντας για τις δημόσιες σχέσεις τους και την εύνοια του αντιπάλου. Φυσικά στον εαυτό τους αποδίδουν το προφίλ του θεσμικού και οικουμενικού, ενοχοποιώντας μάλιστα κάθε άλλον που δίνει μάχη. Αυτό φυσικά είναι ένα μεγάλο θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για την κοινωνία, αυτήν τη στιγμή το θέμα είναι αν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ.: Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές από τον Στουρνάρα διέρρεε για μια ακόμη φορά ότι απαιτείται προληπτική γραμμή στήριξης μετά τα μνημόνια, στον αντίποδα των Ευρωπαίων αξιωματούχων που δηλώνουν τα αντίθετα. Και αντί να τον κάνουν ρόμπα στο εξωτερικό με όσα αυτήν τη στιγμή επικρέμονται από πάνω του, δηλώνουν εκβιάσιμοι.
